Şiir
Published on Haziran 7th, 2021
0Şiir: Gölgesi kalmalı insanın | Naim Kandemir
Gölgesi kalmalı insanın
Sema’ya
Giden, ardında bıraktığı kadardır
Kimisi sevgiyle, kimisi küfürle
Hatırlandıkça gözlerden
Kuşlar da uçar, zehirli oklar da.
*
Yaşamın gürültüsünde sessizce yaşayıp
Usulca gidişleri duyulmaz kimilerinin
Bilen birkaç dostu uzanır bıraktığı gölgeye
Gölgesi ortak yurtları olur.
Ne güzeldir
Sevenlerin birbirine gölge olması.
*
Onlarca yıl yaşayıp da
Kalmazsa insandan ufacık bir gölge
Kalmazsa birkaç cümle
Toprak bile incinir.
*
Nasıl yaşarsa yaşasın
Kim ne derse desin
Bir gölgesi kalmalı insanın
İlle de çocukların gülüşlerinde bir izi.
Ne güzeldir
Çınlamak çocukların kahkahalarında.
Naim Kandemir – Mayıs 2021 – Çanakkale